No er klokka over elleve. Allereie!
Eg har sosa vekk sikkert to timar på å få til webkameraet på dataen min (ja, sånn fancypancy nymotens sak som sit fast i datamaskina), utan å lukkast. Frustrasjon!
No har eg gjett opp, for eg skal jo faktisk på jobb i morgon tidleg. Eg har framleis ikkje tøya i dag, eller vaska opp, eller skifta sengetøy, eller noko anna som eg sikkert burde ha gjort. Oppvasken endar eg sikkert opp med å utsetje.
I alle fall; i går var ein slik utspekulert drittdag som får meg til å irritere meg over at ting faktisk ikkje blir spesielt bra før eg byrjar å tenkje positivt. Etter massevis av depping, sinne og fokus på håplausheita mi, bestemte eg meg nemlig for å komme meg ut. Dermed sprang eg rett og slett på Stoltzen. Det kjendest som eg var døden nær då eg var nesten oppe, men eg forbetra tida mi, og med det same eg sat på toppen begynte sms-ane å plinge inn. Altså fekk eg bevis på at nokon her i verda faktisk tenkjer på meg likevel.
Dagen i dag har vore mykje betre. Eg fekk besøk om morgonen, gjekk lang tur med Steven litt etterpå, og hadde fire fine (om enn litt treige) timar på jobb. Etterpå hadde eg eigentleg tenkt å vere med på grilling og fest på Laksevåg, men det droppa eg fordi eg kjende at kroppen ikkje hadde lyst. I staden avtalte eg at vi skulle lage ei avtale i morgon (yes, I'm making plans to make plans).
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar