A family is a circle of friends who love you

Adventstida er i gong. Hittil (altså dei to første dagane) har eg vore grusomt variabel i formen.

Første desember var eit tankehelvete, og eg klarte ikkje å sjå det positive i noko som helst. No for tida, sidan eg til vanleg føler meg ganske ok, er det heilt rart å ha desse dagane der alt går på trynet. Dagar der eg ikkje kan gå på butikken utan at tårene renn, og eg kjenner meg så altoppslukande, frykteleg einsam.

Eg spør folk om dei vil finne på noko saman med meg, men anten får eg ikkje svar, eller så er dei opptekne. Det er sjølvsagt lov å vere oppteken, men på slike dagar snur tankane mine på alt, slik at eg sit her med ei kjensle av at ingen er glad i meg. Heldigvis redda Geir dagen ved å kome ned og snylte på middagen min. Om ikkje anna, så vart eg i alle fall nyttig.

Andre desember var langt betre. Eg starta med ein god kopp te, litt havregrynsgraut (med eplesylte i. Nam!) og koseleg samtale med Luna og Håvard. Seinare laga Luna og eg taco, som vi åt medan vi såg Corpse Bride. Eg elskar den filmen!

Etterpå kom Geir ned ein tur for å få seg mat og øl, og vi kosa oss med å delta i julekalenderkonkurransar på nettet medan vi åt sjokolade og drakk mjølk. Love it!

Ja, apropos julekalender: Eg er diverre ikkje blant dei heldige som har fått sjokolade- eller pakkekalender i posten av mor si. Eg har heller ikkje nokon snill kjærast som insisterar på å vise meg kor glad han er i meg ved å gi meg ein presang kvar dag i heile adventstida (neida, eg er ikkje bitter, berre litt misunneleg).

Først var eg ganske lei meg for at eg ikkje hadde kalender. Det handlar ikkje om at eg vil ha presangar eller dyre ting eller noko, det er berre det at eg ser på ein kalender som eg får av nokon andre som eit slags teikn på at denne personen er glad i meg, eller bryr seg om meg. Og det er jo koseleg. Sidan første desember var ein drittdag for meg, så brukte eg sjølvsagt mykje tid den dagen på å sukke over at ingen brydde seg nok om meg til å lage kalender til meg (eg veit jo at det ikkje stemmer, men det klarte eg ikkje å tenkje då).

Heilt til eg kom på at eg jo faktisk ikkje hadde laga til nokon kalender for nokon eg er glad i heller. Sidan eg har svært begrensa budsjett, måtte eg finne på noko enkelt, men samstundes fint.

No skulle eg svært gjerne hatt kamera, slik at eg kunne vist dykk: kvar dag lagar eg eit fint kort som eg pyntar med litt glitter og snømannar og nissar og denslags. På kortet skriv eg eit koseleg sitat eller kort dikt som eg likar. Så festar eg kortet på kjøleskåpet slik at dei eg bur med kan sjå på det og lese når dei står opp, og såleis få noko positivt heilt på starten av dagen.

Høyrest ikkje det bra ut?
Kva slags julekalender har du i år?